sábado, 21 de novembro de 2009

xoves, 29 de outubro de 2009

luns, 26 de outubro de 2009

PODCAST LUÍS XIV O REI SOL

Descargar mp3

Hai problemas co reproductor, as veces non aparece. Podedes descargalo ó voso equipo, MP3 ou teléfono. Se tedes problemas avisade.

domingo, 25 de outubro de 2009

A Morte de Alexandros

Con el transcurso de los siglos, los grandes personajes de la historia han sido recordados por sus gestas. Cuanto mayor han sido esas gestas, mayor ha sido la gloria que acompaña al personaje. Pero para pasar a la leyenda hace falta una muerte trágica, hace falta que la fatalidad termine con el hombre en su momento de mayor gloria y dejar para la imaginación lo que pudo haber sido y no fue.

Esto hace del héroe un mito imperdurable, una leyenda que correrá de boca en boca a lo largo del tiempo.

La historia de Alejandro era ya de por si impresionante, sus gestas fueron increíbles, su arrojo y valentía quedaron escritos en la historia para envidia de sus enemigos, que le tacharían de sádico y para disfrute de sus amigos que recordarían al guerrero conquistador, hijo de Zeus y descendiente de Aquiles, como al mayor y mas grande general de su época.

Solo faltaba la desgracia final, una tragedia oscura que le daría mayor misterio y una muerte prematura que le dió el beneplácito de suponerle mayores conquistas y victorias. El héroe desapareció en la flor de la vida, sin un fracaso en su pasado y así se consumaba una tragedia griega en toda su extensión.

Fué un 11 de junio del 323 AC. Cuando el gran conquistador murió en Babilonia a los 32 años de edad. Causa oficial de la muerte, fiebres altas. Pero no había sido enterrado cuando, el rumor de que había sido envenenado corría de boca en boca. Tanto fue así, que incluso Aristóteles se vió acusado de ser parte de la conjura. Pero empecemos por el principio y retrocedamos hasta días antes de su fallecimiento.

Alejandro había terminado su campaña no hacia mucho y estaba ultimando los preparativos sobre la invasión de la península arábiga. No había empezado este proyecto cuando ya imaginaba sus tropas caminado sobre Italia o más lejos aun, en Cartago.


Las tierras conquistadas por AlejandroEn lo político había destituido al regente de Grecia, el general Antiparter, persona que mantenía malísimas relaciones con Olimpia, madre de Alejandro. Por lo demás Alejandro no daba muestras de mal alguno, o al menos no se recoge documento alguno que así lo reflejase.

Con este panorama, se reúne con sus generales y amigos para dar una fiesta de las que tan aficionados eran los Macedonios. Fiestas en las que corría el vino en abundancia y el desenfreno era parte tan importante como la comida.

Todos los presentes son personas allegadas y de la confianza del conquistador. Apenas media hora después del comienzo de dicha fiesta, Alejandro se siente indispuesto. Siente un dolor agudo en el abdomen y se retira a sus aposentos.

Los días pasan y la situación de Alejandro no mejora, se encuentra cada vez mas débil. Cuando lo visitan sus generales apenas puede hablar y está inmovilizado de cintura hacia abajo. La fiebre continúa y no cede, sus médicos ven como los brebajes que le administran no dan señales de hacerle ningún bien. Días después, Alejandro muere.

Aparentemente todo apuntaba hacia lo que hasta hace poco tiempo todo el mundo daba como causa más probable, malaria.

Alejandro podría haberla contraído en la India o en cualquier punto a lo largo del camino de regreso. Si ahora la malaria es difícil de curar, de la era de Alejandro era mortal de necesidad.

La malaria si presenta un cuadro parecido al de Alejandro, pero según se sabe ahora no es exacto. Sus síntomas se acercan más a un cuadro conocido como “fiebres del oeste del Nilo”. La importancia de encontrar una enfermedad que coincida con los síntomas, no es solo ponerle el nombre al mal que termino con el, sino que sería el punto final para otra atrevida teoría, la de la conspiración para envenenarlo. Teoría que también hace coincidir un buen número de acontecimientos y que todos juntos, de haber sido como algunos historiadores apuntan, no dejarían lugar a duda alguna; Alejandro habría sido asesinado por una conjura gestada en su propia patria. Pero, ¿Quiénes eran los conjurados? ¿Qué motivos tendrían para asesinar al gran conquistador?

Sabemos por los “diarios reales” que Antipater y Olimpia mantenían malas relaciones y que este ultimo había sido relegado de su cargo. También sabemos que años de guerras, heridas y borracheras, habían cambiado mucho el carácter de Alejandro.

Por lo tanto, no es descabellado suponer que Antipater temiese por su vida, además de la ya consabida influencia de Olimpia sobre su hijo, que en el caso de Antiparte apuntaba hacia un mal futuro para el y más que posiblemente para sus allegados.

Pero aún así faltaría saber como Antiparter, sin moverse de Grecia consiguió llevar a cabo el envenenamiento y en eso los “diarios reales” también aportan una luz.

Casandro, hijo de Antipater viajó de Grecia a Babilonia en esos días. Tenemos también a Iollas, otro hijo de Antiparter, que era persona cercana a Alejandro y presente en la última fiesta que dio el conquistador. Solo faltaría ¿Cómo? . Y es en eso, donde interviene Aristóteles. El sería el que habría preparado el veneno mortal ¿motivo? Alejandro había mandado ajusticiar a un sobrino del filósofo. Con esta última pieza se cerraría el círculo mortal que habría llevado al gran Alejandro a la tumba. Pero si fué así, ¿que veneno se utilizo?

En este punto, la teoría de la conspiración solo se mantiene en el caso de que los involucrados no quisieran ser descubiertos. Los macedonios ya habían dejado claro su preferencia por las espadas para asesinar a un rey. El propio Alejandro fue victima de un complot de asesinato, pero el arquero falló, fue apresado y delató a todos los conspiradores.

La purga llegó hasta el propio Parmenion, que si bien no tubo parte, era padre de uno de los implicados y Alejandro consideró peligrosa la probabilidad de venganza del viejo general. Es más, el padre de Alejandro murió en unas mas que extrañas circunstancias, a manos de un amante despechado. Aunque en la época las relaciones entre hombres no fuesen censurables, no deja de extrañar la velocidad con la que se le dió muerte al asesino.

¿Se temía por lo que pudiese decir bajo tortura? Así pues, ¿no sería más lógico pensar que los Macedonios urdiesen otro asesinato con algún tipo de arma? Pero si fué veneno ¿que veneno pudo haber sido?

Recapitulemos, Alejandro da una fiesta y apenas ha comenzado se siente indispuesto, es trasladado a sus aposentos y durante 12 días sus síntomas no mejoran. Fiebres altas que no bajan, dolor en el abdomen, dificultad para hablar y al final parálisis parcial de cintura para abajo. La teoría del envenenamiento siempre ha chocado con este problema, ¿Qué veneno produciría tales síntomas? y al parecer la respuesta sería “Eleboro”. El eleboro es una planta muy común en Grecia y otras zonas. Tras una dosis alta de la misma, se sufre un fuerte dolor de abdomen en aproximadamente 30 minutos, fiebres altas y ralentización del ritmo cardiaco. El afectado daría la impresión de estar muy débil. Pero el eleboro no es mortal en una sola dosis, se deberían repetir las dosis para que el paciente muriese y de hacerse, la muerte sería muy parecida a la del gran conquistador.

¿Se las arreglaron los conjurados para dar mas dosis de veneno a Alejandro durante esos días, como Aristóteles les habría explicado? ¿No tenía Alejandro ningún medico cerca? Las fuentes antiguas nada dicen al respecto de los galenos que lo atendieron. Ni cuantos, ni como se llamaban, no mencionan nada, cosa extraña y los defensores del complot, aluden a la implicación de estos en su muerte.

Pero hay algo curioso entre los médicos de la época, y es que el eleboro es parte de su botiquín y se usaba como purgante. Así pues, ¿Aristóteles urdió un plan tan complejo que incluía la administración del eleboro por parte de sus médicos sin que esto crease alarma alguna? O bien, ¿Alejandro enfermó de fiebres del Oeste del Nilo o de Malaria y eso lo envió a la tumba?

Tanto los que defienden esa teoría como los que afirman que murió de fiebres, encontrarán pruebas en ambos sentidos.

Pero si usamos la lógica, es muy probable que Alejandro enfermase de alguna enfermedad y que se presentase a la fiesta ya enfermo.

Su empeoramiento sería tratado con continuas dosis de eleboro y de otras plantas en forma de poción. La combinación de ambas cosas, lo llevaron a la tumba tras 12 días de padecimientos y penurias. Eso o Aristóteles fué algo más que un gran filosofo. Aunque para mi, el envenenamiento apuntaría claramente a una mano femenina. ¿Alguna de sus mujeres se sintió extremadamente abandonada y lo envenenó?

Muchas preguntas para tan pocas respuestas. Quizás el futuro y nuevos descubrimientos descifren el enigma de la muerte de Alejandro Magno, o quizás, nunca lo sepamos. Su cuerpo se trasladó a Alejandría donde se mantuvo hasta su desaparición a finales del siglo IV, en no menos extrañas circunstancias, pero eso, es otra historia.


--------------------------------------------------------------------------------

Fuentes: Nacional Geografic historia.

Investigación encargada a Mr Griff agente especial de Scold yard y un grupo de especialistas médicos especialistas en toxicología además de un poco de mi cosecha particular

mércores, 23 de setembro de 2009

CARLOS II VISTO POLOS SEUS CONTEMPORANEOS




«El Príncipe parece bastante débil; muestra signos dedegeneración; tiene flemones en las mejillas, la cabezallena de costras y el cuello le supura.»


(De una nota del Embajador de Francia a Luis XIV, pocos días después del nacimiento de Carlos).

"El Rey es más pequeño que gande, flaco, no mal construido... de cuello largo, rostro largo, mandíbula larga y como vuelta hacia arriba, labio inferior austríaco, cabeza grande, ojos turquesa y complexión delicada. Tiene un mirar melancólico y un tanto pasmado. Sus cabellos son rubios y largos..."


(Nuncio Apostólico, 1686).


"No se aplica a nada, y menos que a todo al despacho, porque no es de su genio, cosa por sí no resuelve"

(Marqués de Villars).

«Es tan grande su debilidad que no puede permanecer más de una o dos horas fuera de la cama. (...) Cuando sube o baja de la carroza siempre hay que ayudarle".

(Marqués d`Harcourt en nota al rey Luis XIV).

«No tenía el cadáver ni una gota de sangre, el corazón aparece del tamaño de un grano de pimienta; los pulmones corroídos; los intestinos putrefactos y gangrenados; en el riñón tres grandes cálculos, un solo testículo, negro como el carbón, y la cabeza llena de agua".


(De la autopsia practicada al cadáver de Carlos II).


"En tiempo de los sucesores inmediatos de Felipe II, la situación económica empeora y la decadencia galopa.// No surge ni un príncipe hábil ni un ministro de espíritu superior. Unos y otros se muestran fanáticos, sensuales, imprevisores, nulos. Los príncipes, en manos de validos, son francamene degenerados, imbéciles, vesánicos. El idiota Carlos II no es excepción, sino tipo representativo del príncipe austríaco de aquella España. Carnes blandas, pieles blancuzcas, ojos sin expresión, labios colgantes, quijadas ponderosas: esos cuerpos, esos rosros revelan, a pesar de la lisonja de los pintores, el espíritu mortecino de aquella serie de idiotas coronados".


(Rufino Blanco Fombona, El Conquistador Español del Siglo XVI).


"El rico hábito de que Su Majestad estaba vestido despedía un fuerte hedor a orines; luego he sabido la incontinencia que le aquejaba. (...) Viendo en la puerta a un desconocido, se sobresaltó el canecillo, y Su Majestad pareció inquietarse. Pero al divisar luego la cabeza de su Enana, que se me adelantaba y me precedía, recuperó su actitud de sosiego. Doña Antoñita se le acercó al oído, y le habló algunas palabras. Su Majestad quiso mostrarme benevolencia, y me dio a besar la mano; pero antes de que alcanzara a tomársela saltó a ella un curioso monito que alrededor andaba jugando, y distrajo su Real atención en demanda de caricias. Entonces entendí yo la oportunidad, y me retiré en respetuoso silencio".

(Francisco Ayala, El Hechizado)

"Heredó la corona y la oligofrenia. Gobernó un imperio que abarcaba muchos territorios de ultramar, entre ellos uno que hoy conocemos como República de Venezuela. Podemos decir que de algún modo fue presidente de nuestro país cuando nuestro país casi no era país. (...) Carlos Fuentes lo incluye como ilustre mentecato en Terra Nostra. ¡Cuidémonos nosotros de elegirlo algún día como gobernante!".

(José Luis Najul, Contemos historias tristes de los reyes, Cuadernos de la Casa de las Letras Antonio Arráiz, Venezuela, Guarico, 1996)


MÁIS INFORMACIÓN NESTE PDF

http://www.svmfyc.org/Revista/22/Rincon.pdf

martes, 1 de setembro de 2009

INICIO DA II GUERRA MUNDIAL

1 DE SETEMBRO DE 1939

As tropas alemanas invaden Polonia iniciando a Segunda Guerra Mundial.



3 DE SETEMBRO DE 1939

Gran Bretaña e Francia cumplen a súa promesa de protexer as fronteiras de Polonia e declaran a guerra a Alemania.




Władysław Szpilman é un músico polaco de orixe xudeo que traballa na radio de Varsovia e que ve como todo o seu mundo se derrumba coa chegada da Segunda Guerra Mundial e a invasión de Polonia en setembro de 1939. Despois de que a estación de radio onde estaba traballando é bombardeada, Szpilman chega a súa casa onde se entera de que Gran Bretaña e Francia declararan a guerra a Alemania. Creendo que a guerra acabará pronto, él e a súa familia se alegran pola noticia e celébrana con unha grande cea.



martes, 11 de agosto de 2009

CONTIDOS MÍNIMOS, 2º, 3º E 4º DE ESO

2º E.S.O

.1) Explica que se entende por Feudalismo e en que consisten as relacións feudais.
2) Características da sociedade feudal
3) ¿Como se produciu o proceso de fortalecemento da Monarquía en Europa?
4) O S XIV, a crise demográfica da Peste Negra.
5) A Conquista Musulmana. Causas da doada expansión en Hispania.
6) Causas dos movementos migratorios e a súa expansión.
7) Principais características da economía capitalista
8) Fala brevemente dos Sectores productivos
9) A familia no sociedade actual
10) Define Cultura, e os principais elementos da Cultura.
11) Diferenzas entre Estado e Nación
12) Diferenzas entre estados democráticos e autoritarios
13) Explica os fluxos comerciais internacionais entre países desenvolvidos e subdesenvolvidos.
14) Organización política en España. Institución do Estado.
15) Características da sociedade Europea na actualidade


3º E.SO.

1) Os Climas na zona temperada
2) As unidades de relevo peninsular
3) Os ppais axentes económicos e as súas funcións
4) Os factores condicionantes da actividade agraria
5) A agricultura de plantación . Características
6) As fontes de enerxía tradicionais
7) Diferencias entre comercio interior e exterior dun país
8) A actividade industrial e o medio ambiente
9) O efecto invernadoiro e a chuvia ácida
10) Tipos de transporte. Vantaxes e inconvintes de cada un.


4º E.S.O

1) A SOCIEDADE DO A. Réxime en Europa. Ppais características
2) As transformacións económicas e sociais do S XVIII
3) Reformas político administrativas do SXVIII en España
4) A Revolución e Independencia dos EE.UU.
5) A Revolución Francesa. Causas e Consecuencias
6) A Restauración postnapoleónica. O Congreso de Viena
7) A Revolución Industrial. Causas e difusión en Europa Continental
8) Os cambios na poboación dp da Revolución Industrial
9) Panorama int na época do inperialismo. Relacións internacionais
10) II Revolucion industrial. TRansformacións técnicas e organización do traballo.
11) Forma de dominio colonial.
12) Iª WW. Causas e consecuencias.
13) Os tratados de paz. Situación política de entreguerras.
14) IIª WW. Causas e consecuencias.
15) A crise do 29

PROBAS DE SETEMBRO

O DÍA 1 DE SETEMBRO ÁS 12:00, TERÁ LUGAR A PROBA DE CC. SOCIAIS, XEOGRAFÍA E HISTORIA . SORTE A TODOS!

venres, 24 de xullo de 2009

40º ANIVERSARIO DA CHEGADA DO HOME Á LÚA

Neste enlace dásenos a posibilidade de recrear a chegada do home á lúa. Como a maioría aínda non nacéramos, podemos ser testemuñas da cada unha das fases da viaxe, as comunicacións orixinais e videos das misións lunares.
O nome da páxina está tomado dun discurso de J.F.Kennedy, pronunciado o 12 de Setembro de 1962, que marcou o inicio da carreira espacial americana no marco da Guerra Fría, coa Unión Soviética.
"William Bradford, speaking in 1630 of the founding of the Plymouth Bay Colony, said that all great and honorable actions are accompanied with great difficulties, and both must be enterprised and overcome with answerable courage.
If this capsule history of our progress teaches us anything, it is that man, in his quest for knowledge and progress, is determined and cannot be deterred. The exploration of space will go ahead, whether we join in it or not, and it is one of the great adventures of all time, and no nation which expects to be the leader of other nations can expect to stay behind in this race for space.
Those who came before us made certain that this country rode the first waves of the industrial revolution, the first waves of modern invention, and the first wave of nuclear power, and this generation does not intend to founder in the backwash of the coming age of space. We mean to be a part of it--we mean to lead it. For the eyes of the world now look into space, to the moon and to the planets beyond, and we have vowed that we shall not see it governed by a hostile flag of conquest, but by a banner of freedom and peace. We have vowed that we shall not see space filled with weapons of mass destruction, but with instruments of knowledge and understanding
.

There is no strife, no prejudice, no national conflict in outer space as yet. Its hazards are hostile to us all. Its conquest deserves the best of all mankind, and its opportunity for peaceful cooperation many never come again.
We choose to go to the moon. We choose to go to the moon in this decade and do the other things, not because they are easy, but because they are hard, because that goal will serve to organize and measure the best of our energies and skills, because that challenge is one that we are willing to accept, one we are unwilling to postpone, and one which we intend to win"






Amstrong, Colins e Aldrin, na foto oficial da misión

http://wechoosethemoon.org/

sábado, 20 de xuño de 2009

martes, 28 de abril de 2009

mércores, 22 de abril de 2009

DÍA DA TERRA


Este día debe ser un día de acción e participación cívica defendendo os principios da Xeración Verde, que son:

1) Un fututo libre de carbón e baseado en enerxías renovables.
2) Un compromiso individual para un consumo sustentable responsable.
3) Creación de unha nova economía que saque ás persoas da pobreza creando millóns de traballos eco amigables de calidade e transformando o sistema educativo en un que sexa consciente do medio ambiente.

martes, 21 de abril de 2009

CAMBIO CLIMÁTICO

Información sobre o C.C. nun editorial do diario "El Mundo" que pode complementar a información que estades a recoller durante a proxección da película " Una verdad incómoda":

http://www.elmundo.es/especiales/2007/02/ciencia/cambioclimatico/

martes, 14 de abril de 2009

WEBQUEST

Dado que non todos tendes acceso a internet, e que polo tanto non é posible a realización da actividade de xeito completo, ofrézovos uns enlaces cos que traballaremos durante o Tema 1 de Xeografía. Hai cosas curiosas e tamén poden servir de axuda.


http://www.worldometers.info/es/ . Estadística mundial en "tempo real"





http://www.worldmapper.org/ Todos os mapas do mundo


sábado, 14 de marzo de 2009

Hitler alternativo

La Ola


A película de que vos falei creou un gran debate novamente en todo o mundo: a posibilidade de que volveran os fantasmas do pasado. Un profesor de Instituto alemán realiza durante unha semana un proxecto sobre o tema da autarquía. Vai explicando e creando un ambiente diferente o resto das clases: primacía do grupo sobre el individuo, un saúdo, “culto” o líder, unha vestimenta única, unha forma de sentir, e unha ideoloxía común. O experimento non empieza mal, pero se torna dramático e chega un momento no que o propio profesor non puede paralo. O grupo chámase “La ola” e seu saúdo é un movemento do brazo como si fora unha onda (xa que varios rapacees do grupo xogan a waterpolo). A película é moi boa. Polo visto é un feito real de unha escola de Estados Unidos, pero o director trasladouno a un instituto alemán, o cal ten moito valor, xa que na película se ve a posición de estes alumnos ahora, e as súas opinións sobre unha Historia que non viviron, pero que non fai moito ocurriu, comenzando de algún xeito como fai este profesor. As metáforas, e a forma en cómo vai explicando a trama ven moi ben para entender a lección na que nos encontramos agora.


venres, 13 de marzo de 2009

martes, 20 de xaneiro de 2009